Inca Trail

Na een super deluxe busreis van 16 uur zijn we in de ochtend aangekomen bij hostel Hatun Quilla. Omdat Cusco op 3300m hoogte ligt hadden we grote kans op hoogte ziekte, wij hadden nog nergens last van maar we hebben bij aankomst toch maar eff een dagje rustig aan gedaan. Volgende dag rond zeven onze dag begonnen lekker de stad door en de markten afgestruind voor de welbekende peruaanse gekleurde aankopen. Voor we het wisten was het al 1 uur en hebben we onze shop drang toch maar eff onderbroken voor een lunch (al het eten wordt hier in porties voor drie personen geserveerd trouwens) vermoeid maar vol goede moed weer naar de volgende markt. Na een tijdje begon ik (am) bijna dubbel te zien van alle chaos die om mij heen hing. Hoofdpijn kon een teken van hoogte ziekte zijn dus snel met de taxi terug voor een middag slaapje, hier na wakker te worden in kamer die aanvoelde als een vrieskist voelde ik mij ook nog misselijk, dan toch maar medicijnen :s . Volgende ochtend ook nog darmkrampen dus mijn geluk kon niet op. Tegen de middag dokter op bezoek en naar het ziekenhuis voor onderzoeken. Conclusie: een slechte darm parasiet, gelukkig te verhelpen met antibiotica, en gelukkig kon ik binnen twee dagen waarschijnlijk wel de al een half jaar vooruit geboekte inca trail lopen. Yes! Het ging gelukkig alweer snel beter vooral na het stoppen met slikken van de hoogte ziekte tabletten. Donderdag 6 uur in de ochtend gepakt en met gezonde spanning met het busje op weg richting de start.

Na twee uur rijden even een bezoek aan een traditionele quechua famillie gebracht en gelijk kennis gemaakt met wel bekende schone (uhm) hurk toiletten. Ontbijt van aardappels en bonen toch maar even vriendelijk afgeslagen, buiten dat het nogal heftig is in de vroege ochtend ook nog maar even uit kijken wat wel en niet te eten om niet ziek te worden. We hadden in onze groep 6 Amerikanen waarvan twee stelletjes. Na een praatje bij de laatste stop kwamen we er achter dat de twee jongens van de groep dokters waren waarvan een gespecialiseerd en darm en maag, wat een geluk! Veiliger kan niet. Het zonetje stond alweer lekker aan de hemel, nog even een stempel in de paspoorten en een leuke groepsfoto met onze aardige gids José! De eerste dag van de trail zou nog mild zijn en dat klopte ook. Eerste aankomst onthaald met geklap van de quechua's die zelf gepakt met 20 kg bagage al geruime tijd in het kamp waren aangekomen (beetje dubbel gevoel dus.) De wasbakjes met warm water werden bij onze al opgezette tent gezet, en in de keuken tent plopte de popcorn al. Na wat snacken en de benodigde coca thee, werd er een drie gangen menu op tafel getoverd. Er werd ter afsluiting nog wat gekaart en we bekeken de vele sterren die aan de hemel stonden. Nog even een sanitaire stop in het wc hokje waarin er in het hoekje een gigantische harige zespoot zich schuilhield. Na een hoop gegil van de dames en de quechua's veilig verwijderd voor het volgende toilet bezoek. In de nacht koelde het af rond het vriespunt dus de thermo kleding bleef niet ongebruikt.
Dag 2: gewekt om 5 am door de lieve quechua's met een kopje warme coca thee, verzachte het vroege opstaan in het donker! De vers gebakken pannenkoekjes stonden weer klaar in de eettent. Na het opkomen van de zon heeft José ons voorgesteld aan de 12 quechua's incl. Kok en hulpkok en dat voor 8 hikers. Oke, nu werd het toch echt weer tijd om de gaan lopen met 16 km en 4300 m hoogte in het vooruitzicht. Vlakbij de start vreeste we het ergste nu lian ook last van darm krampen begon te krijgen en nog twee hikers uit de groep. Na wat remmers en in ons eigen tempo een paar uur gelopen te hebben kwamen we tot de eerste stop waar de rest al een kwartier aan het chillen was. Met lian ging het iets beter maar ik kwam misselijk en uitgeput aan (de nacht maar drie uur kunnen slapen) hongerig omdat ik niets naar binnen kreeg weer verder naar de death women pass. Na een paar uur niet naar beneden te hebben gekeken schrok lian zich wezeloos toen ze zich even omdraaide om van het uitzicht te kunnen genieten, bevangen door de hoogte raakte lian in de stress en moesten we even stoppen om een paniek aanval de kiem te smoren. En toen was daar eindelijk de top! Wat een klim over al die trap treden, wel een prachtig uitzicht over de besneeuwde berg toppen. Vanaf nu de wandel stokken verlengd en trappen stijl naar beneden na ongeveer 2,5 uur uitgeput bij het eindkamp aangekomen storrte ik apatisch mijn tent in om er de komende 3 uur niet meer uit te komen. Lian had nog genoeg energie voor de lunch en om half acht stond het diner alweer op tafel.
Dag 3: 11km op het schema en een parcours dat er een stuk vriendelijker uitzag als de dag ervoor konden we nu echt wat meer genieten van de omgeving. Omdat we volop foto stops maakten slaagde we er toch in om de hele dag te lopen en bij schemering aan te komen bij de laatste inca ruine. Hoofdlampjes op en nog 1.5 uur in het donker door de jungle. Onze laatste zware dag zat er rond zeven uur op en er werd ons na het eten een prachtige taart voorgeschoteld. (hoe doen ze dat toch met zoveel primitieve middelen) wat lag dat matje toch weer heerlijk toen we om 9 uur ons tentje in kruipten!
Dag 4: wekker 3:15 de quechua's moesten hun trein terug halen naar hun dorp en daarom ontbeten we vroeg namelijk om 4:00 voor ons veelste vroeg dus met drie happen aan de laatste ochtend begonnen. De poort tot het laatste wandelpad naar de Macchu Picchu ging pas om 5 uur open dus we moesten een uur in de rij wachten met de andere 200 hikers. De wandelpas werd flink ingezet waardoor wij ruim een half uur voor zonsopgang bij het uitzicht punt van Macchu Picchu aankwamen. Even chillen en van het uitzicht genieten! Genoeg tijd om na drie dagen maar weer eens wat make-up op te brengen en lian nog een mooie vlecht in te draaien. Back to cibelecation! Wat een drukte bij aankomst, behalve de tweehonderd hikers waren er ook al duizenden anderen toeristen aangekomen bij Macchu Picchu, gelukkig was het uitzicht wel prachtig. Even snel een toilet bezoek maar toen gelijk door naar Macchu Picchu voor een tour met onze gids José.

Rond half een gelukkig wat eigen tijd om alle indrukken van de Macchu Picchu tot ons te nemen. De gedachte aan wat te eten en een koude cola lonkte ons, en het smaakte dan ook alsof er een engeltje over onze tong pieste! Om onze trail met de groep af te sluiten namen we de bus naar Aguas Calientes wat ons bij aankomst hemel op aarde leek, zuid amerikaanse muziek en gezellige restaurantjes in overvloed. Na een lekkere maaltijd, stapten we de super relaxte trein in terug naar Cusco. Drie uur lang gezellig gekletst en gekaart met ons groepje en uiteindelijk voor ons nieuwe hostel afgezet. Wat een fijn hostel een eigen badkamer lekkere bedjes met donzige dekbedden, geslapen als een roos.